belki kaderdir
akıttığım gözyaşları
unutmaktır tutunamadığım saçlarını
benden ne giderse gitsin
ne hükmü var ki
yoruldum artık bu hayatta
içimde neler birikmişse
elbette kırıktır ruhun dalları
elbette orda yıkılır bir can
hani bir bak şöyle etrafına
herşey mutsuzdur
duvarlar yastıklar bana küsmüş
içtiğin bir fincan kahvede tat mı var
bir gölge düşer mutluluğa
beni bekler diz çökmüş dertler
kalbinde derin anlatamadığın çığlıklar
yoruldum artık pes ediyorum
kalbimden çıktığın yer
yıkık dökük ıssız bir ev
kalmadı senden orda sır
sevgi sunduğun o kalpte
şimdi alevlere teslim oldu
keşke görebilseydin
seni nasıl sevdiğimi keşke
sil artık kalbinden benim adımı
ecel kadar hüzünlü
son bahar kadar yıkıcı
yoruldum böyle yaşamaktan
farkında ol artık
yollarımız ayrıldı bitti
Reyhan U.Ş