bir tedirginlik düştü
dört direk üstünde ki
yaşam yuvasına
kim bilir ki aramızda dolaşan gölgeyi
ne arar ne bulur
çaresiz bıraksa beni
ne geçecek eline
bir bulut gelir yağmur yağar
göl olur yaşam yuvası
tomurcuktaydı henüz güller
solsa açmadan ne kazanır
bin bir nazla kurulan bir yuva
orda aşk vardı
hayaller vardı
orda kuşlar vardı kanatlanmamış
bin bir çaba harcanmış emek verilmiş
içinden yavaşça kayıp giden aşk
buğulu aynalar kırılır dayanamaz
yıkılır taht aşk zedelenir
gözyaşı dağ olur süzülür kirpiklerden
hayat bu yaşama göz değmiş
aşkın temelden çökmüş
kahve köpüğünde fallara bakarsın
kim düşünür seni isyan var mı
yalnız kalmışım yıkmışlar yaşam yuvamı
üstüme nasılmıyım dikenler batıyor kalbime
gölgenden başka kimse olmaz yanında
kime söz anlatırsın hayat bu
geçici bir gölge acımazlar insana
yaralı ceylan gibi kalırsın
işte vur sazın teline
vicdanları sızlamaz
ReyhanU.Ş