Kaldırımlar

yalnızlara kimsesizlere arkadaş
yatak olur kaldırımlar
uzanıverirler buz gibi taşlara
karanlıkları semayı yorgan olur çeker üstüne
ne sabah olur ne güneş ısıtır
kaldırımlar kimsesizlerin evidirler
gün batar akşam olur
karanlıklar bastırır
yine yürekler titrer korkuyla uyku tutmaz
bir sağa bir sola gidersin gelirsin
saatler geçmez olur
herkes çeker siyah perdelerini
o kalpler güm güm atar çıkar yerinden
yine korku yine oldu gece
bekle bekle görünmez sabahlar
acep doğacak mı güneş
olacak mı sabah
ah kaldırımlar
akar gözden akar yaşlar
sır vermez kaldırımlar
ana olur yar olur
dertlere deva olur kaldırımlar
uzanıveririm sarılırım taşlara
acaba sabahı görecek miyiz
kaldırımlar sen anlarsın
yalnızların dilinden
kaldırımlar
açar şemsiyesini saklar içinde
Reyhan U.Ş