ağır ağır dolaş
akasya ağaçları arasından
sessiz sedasız yürüyorken
kalbinin kapat kapılarını
tükenmiş varlığın
bir tek kelime etmeden
gönül dolu acıyla
damlar gözünden her adım attığında
yol titrer ayakların altında
ağır ağır gün batarken
ayrılığın ezgisi yırtar göğsünü
küle döner yüreğin
yılların yorgunluğuyla
kırık dökük kelimler dökülür
yüreğinin hüznünden
sonra başını önüne alıp
yürüyüp akasya ağaçların arasından
gidersin sessizce
Reyhan U.Ş