kim bıraktı sokağa
sefaletin çok belli
düşkün ve bitkinsin
gitme düşersin uçurumlara
uzak dur karanlıklardan
gönlü yaralı
düşünüyor yarını
sorular sorular cevapsız
cevap yok yandı yüreği
yaş doldu gözleri
kara bulutlar sardı her yanı
kim bıraktı seni parklara
kim yıktı yuvanı
kim koydu yuvana ateşi
dön geri gitme
bu yol tehlikeli
uçurumlar çok derin
kin nefret dolu yüreği
Allah görüyor beni
herkes evine döndü
sefalet içinde bir kadın
parklar yuvası
anlat bana
hırslanıyor ağlayamıyor
kimim var ki diyor
aç ve susuz bekliyor
saçı başı karışmış atılmış
parka bükülüvermiş
mor gece çöküvermiş
yüzüne çiğ düşmüş
yalnız zavallı kadın
çaresiz kabahat kimde
nefret merhamet
karışmış birbirine
kim yıktı yuvasını
kim yaktı yüreğini
kim ihanet etti
kim seni böyle yuvasız bıraktı
suskun sessiz bakıyor
tabi ki yuvasını yıkan
bir kadın ne söylesin
cevap içinde yandı
Allah Kerim dedi
çaresiz kadın