kadın masasına oturmuş
kahvaltı ediyor
kaynayan bir çaydanlık gibi
sanki yüreği gözlerinde çiziyor
sabırla ben bu saçlarımı
niçin kimin için ağarttım diyor
kendi kendine öğüt veriyor
buruk çayını yudumlarken
kalkıyor sarı menekşeleri
mor menekşeleri ayırırken
dökülen göz yaşlarıyla suluyor
ödev defterinin üstünde
uyuyan çocuk gibi
uyuya kalıyor yalnız kadın
sonra uyanıyor dışarı çıkıyor
yürüyor uzun çınarlar arasında
düşünüyor damla damla yaşlar
dökülüyor gözlerinden
bende bir damla mutlu olmak için
arı gibi çalıştım titriyordu elleri
bir tüy yastığında ki
binlerce kuşun ölmesi gibiydi yüreği
yanmış nar suyunu içer gibi
buzdan donar gibi titriyordu
uzak dağlar arasından akan
pınarlar gibi kayaları döver gibi
hırçınlaşan yüreği
soldu yere düştü
hatta kimse görmedi onu
ümide kalmamış kadın yol üstünde
oracıkta uyuya kalmış bahtsız kadın
Reyhan U.Ş