hep dert açtım başıma
kendi kendimin içini kemiriyorum
hayat beni ezip geçti
kararsız yaşam
öfkeme yeniliyorum
susma konuş diyorum
sanki saçlarımdan yakaladı
yaşam yerden yere vuruyor beni
nedir üstüme gelen kabuslar
boynumu büktü yaşam eziyor
dayan gönlüm dayan acılara
belki sevgi hiç görmedin
belki terk edildin
belki yaşamla savaşacaksın
belki ağlayacaksın kaybolan masum güzelliğine
bende taş basacağım yüreğime
onurumla direneceğim yaşama
neye tutsam kırılıyor dökülüyor yerlere
dayan gönlüm dayan acılara
rüzgar savursa da beni
pes etmek mi asla
beni inciten sözlerin gururumu
ayaklar altına aldı ne yazık acılar katlandı
bazende acılar olgunlaştırır insanı
bazende ders alırsın hayattan
sen yanlış yapma ah gönlüm
sular durulur bazen
sen dayan acılara
Allah haklıyı haksızı ayırır