yaşamı uçurumun kenarında
acı öyküsü tıpkısı
karanlık üstüne çöker
her gece uçurumun
kıyısındaki kadın
bakar ürkek o gözleriyle
güneş hiç böyle ağlamamıştı
uzanıvermiş çakıl üstüne
çiğ taneleri düşmüş yüzüne
giyinmiş ateşten sanki bir gömlek
gövdesi ateş içinde
susuzluğu çığlıkların göz pınarlarında
yalnızlığı sıkışmış
yakıcı kumlar arasında
saklar duruluğunu iki göz arasında
bütün duyguları ölüm yaşam arasında
söylenmeyen bir şeyi gizi vardı
boğazı düğümlenmiş
bir iç çekişi vardı
sanki teraziyi tartar hali
gözde yaşı akıyordu
uçurumun kıyısındaydı
bir anda olan şey gibi
gitgelleri yaşıyordu
hayatla yaşam arası
ben niye ödüyorum bedel der gibi
düşünüyordu
böyle mi yazılır bu yazı
azar azar tükeniyordu
uçurumun kıyısında
o kadın çektiği acıyı çileyi
yalvarıyor mevlasına
daha ne kadar ödenir bedel söylüyordu
Reyhan U.Ş