deli rüzgar esmiş ağaçlar yıkılmış
kırılmış gözlerimin arasından kayıvermiş
canlı hiç bir şey kalmamış
ben nasıl korkular çektim
acıları gömdüm de vazgeçmedim
korkuyordu yüreğim
hak etmemiştim
kaybettiğim zaman azalıyor
yokluğunu kabullenemedim
belki var olanı alışkanlık edindim
vazgeçemedim senden
yokluğun sürüklemiş beni
rüzgar kanat takıp
düşüncelerimi bilgilerimi
koparıp atmış
gururum çıkmaza girmiş
elim kolum bağlı
belki seni düşledim hayal ettim
payıma düşen ne varsa
senden vazgeçmeyeceğim
orda da kalmayacak
param parça olmak da istemiyorum
canım ne kadar acıyor
son gücümle senin yanında mutlu olmak
vazgeçmem senden hiç bir zaman
gücümde kalmadı kalmadı çok yoruldum
gözlerimi de senden çekemiyorum
sen beni unutmuş olsan da
bağlasalar da zincirlere
vazgeçmeyeceğim bu sevdadan
Reyhan U.Ş