yalnızım akşam saati
kimsesizim
gün batımı
her yer kararıyor
içimde korku var
zamanla anlıyor insan
zamanla yanılıyor insan
ne yaptık
bu fani dünyada
üzülüyorum
para pul hırs
hep bir koşturmaca
ne yaptık ne gördük
kötülükten başka
zaman azalıyor
şu sevimli dünya
kendini sevdiriyor
vazgeçmek mümkün mü
şu mavilik
bu yeşillik gönlünü fethediyor
nasıl çeker içine
içimde kötülük yok ama
şu rahatlık
içimde de yalnızlık
sıkıntılar içinde
döner dururum
ne çıkarır karşıma
çıkarsa ecel çıkar
bir gün unutulur her şey.
Reyhan U.Ş