göz mü değmiş bu sevdamıza
teselli mi arıyorsun pişmanlığına
boynu bükük hayallerinin
ağla ağla iki gözün iki çeşme
bir korkun bir şüphen mi vardı
yalan mı sezdin sözlerimde
karanlıktı o sahte gülüşler
ne kadarda acımasız çıktın
şimdi ağla ağla pişmanlığına
kaçıp gitmek istedim tökezledim
karanlığın içinde kaybolmuşum
panikledim birden suskun bu bedenim
ne çıkar yol bulabildim
ne de dur diyebildim
oysa saklıydı kalbimde görmediklerin
içimde güneş batıyordu
fırtınalar kopuyordu
haykırmak istiyordum
sesim çıktığınca
ne fırtınalar kopuyordu
haykırmak istiyordum
sesim çıktığınca
ne fırtınalar gördükte yenilmemiştik
ağla ağla pişmanlıklarına
yavaş yavaş tükeniyor umutlar
özgürce yürüyen o gölgem
bıkkınlık gelince tadı kalmadı
umudun zerresi bile kalmadı içimde
ağlayıp da akmayan gözyaşlarıma
sarıl da ağla
çaresizliğini görmüyor sanma
ağla ağla bende çok ağladım unutma
Reyhan U.Ş