kulaklarıma fısıldıyorsun
susamışsın biliyorum
yeter aldıklarınız
beni de al al götür de
çocuklar bu dünyada kalsın
ölüm onlardan uzak olsun
bilmiyorsunuz öfkeyle
neler neler yaptıklarınızı
bencilliğinde aç gözlülüğünden
insanlığı yok ettiniz
yeter ama yeter aldıklarınız
çocuklara el sürmeyin onların
her şeyini koparıp çaldınız
ölüm onlardan uzak olsun
çocuklar bu dünyada kalsın
umutlarını aynalarını oyuncakları
taşlara çarptınız
tuzağa düşürüp ayak altına aldınız
Kimdir bunlar kimdir.
günah dolu düşünceler
suskunluk gördüm gözler pörtlemiş
aç susuz dilleri damağına yapışmış
ne yazık gözlerinde acı vardı
son bahar olmuş umutları
çiçek açan taçları kırılmış alınmış
ne kaldı daha alacakları ki.
süt yerine kan dolmuş bardakları
yaşlarla dolmuş gözleri kan
yeter yeter artık Allah'ım
sofralarda kan kokusu gördüm
Allahım beni al yanına da çocuklar kalsın.
bir sofra kurulmuş ovaya
yetim kalan bütün çocuklar toplanmış
biri vardı başlarında
çocuklara süt dağıtan
orada sofrada zeytin vardı
hurma vardı paylaştırıyordu.
çocuklarla konuşuyordu
onları güldürüyordu
onlara bir şeyler söylüyor
öğretiyordu
yüzünde ay parlıyordu.
suskun ve hep ona baktım
adaletli ekmeği bölüyordu.
çocuklar gözlerine bakıyor gülüyordu
yürüdükleri yerler yeşeriyordu.
anladım en sonunda
Halil İbrahim sofrası kurulu
orada herkes doyuyor adaletli
alemlerin Mustafası o
çocukları doyuruyordu.
Reyhan U.Ş