dönüpte son kez baktımsa
baktım bin kez evimize
karanlıkta baktım son kez odamıza
buz gibi geldi her yer
merdivenlerden inerken
sanki rüyada yürüyor gibiydim
titriyordum her yerim buz kesmişti
adımları atamıyordum
bitiyor tükeniyordum
son kez baktım pencereye
dışarıda hava sanki son bahardı
sanki kalbim sıkışıyordu
sanki kalbimde buz kesmişti
son kezdi evden çıkışım
düğümlendi boğazım
düğümlendi kelimeler
dilimi döndüremiyordum
konuşamıyordum
sanki karanlık çökmüştü
çabuk çıkmak istiyordum
ama her şey kötüydü
hiç bir sözü anlayamıyordum
sadece duyuyordum yarım yamalak
sağ elimi zor kaldırdım
zorla elimi salladım
çok zor uzaklaştım oradan
bütün hayallerim kaldı orada
sondu karşılaşmamız orada
Reyhan U.Ş